Categorie: Eerdere berichten

Zeer recentelijk werd het zeventigjarig bestaan van de VHP groots gevierd in Suriname. Deelgenoot hiervan was onder andere VHP Nederland. Tijdens de dankdienst van dit historische mijlpaal, heeft VHP Nederland de moederpartij gefeliciteerd en gewezen op de verdiensten van de vier leiders die de partij tijdens de afgelopen zeventig jaar gekend heeft.
Mr. J. Lachmon heeft zijn afdruk in de Surinaamse geschiedenis achtergelaten via zijn verbroederingspolitiek. Na zijn overlijden nam mr. Dr. Drs. Jnan Adhin de leiding van de partij over. Met zijn theorie van eenheid in verscheidenheid werd de bevolking aangemoedigd zich in te zetten voor vreedzaamheid, met daarin respect voor elkaars geloof en cultuur. Geweldloosheid en democratie waren de beginselen waar de VHP zich volledig in kon vinden en van waaruit regeermacht verkregen wenste te worden.
Na het overlijden van Adhin werd de heer Ram Sardjoe voorzitter en leider van de VHP. Het lukte hem onder roerige en moeilijke omstandigheden de partij via de Shanti politiek in rustiger vaarwater te brengen. Tijdens overdracht van het voorzitterschap aan de huidige leider, Chan Santokhi, was er sprake van een stabiele partij.
Via voortzetting van de verbroederingspolitiek en via eenheid in verscheidenheid, heeft de huidige voorzitter thans de historische taak om van de VHP een nationale partij te maken: een partij waarin alle bevolkingsgroepen van Suriname terug te zien zijn.
Voorzitter Santokhi beschouwt de implementatie van deze enorm belangrijke ommezwaai, als zijn taak.

VHP Nederland op 2019

Na de officiële installatie van VHP Nederland in september 2018, zijn het bestuur, de diverse kernen en het Wetenschappelijk Bureau voortvarend aan de slag geweest. Alle kernen zijn opgestart en zijn thans actief bezig diverse ontwikkelingen op gang te brengen. Het bestuur heeft, naast de start van implementatie van diverse aanbevelingen, welke gedaan zijn tijdens het bezoek van voorzitter Santokhi aan Nederland, voor het nieuwe jaar een actieplan in de vorm van een jaarkalender ontwikkeld.

De jaarkalender biedt een enorme diversiteit aan activiteiten door heel het land. Alle activiteiten hebben als doel aandacht te vragen voor de huidige situatie van Suriname en bewustwording rondom de naderende verkiezingen te vergroten, bij zowel de Nederlandse diasporagemeenschap als bij de gemeenschap in Suriname zelf. Onze missie is mensen aan te moedigen bij de verkiezingen van 2020 daadwerkelijk te kiezen voor verandering. De jaarkalender van VHP Nederland is een weerspiegeling van onze boodschap aan het Surinaamse volk.

Omdat wij er tevens van overtuigd zijn dat jongeren ontzettend belangrijk zijn voor de toekomst van Suriname, doen wij ook een oproep aan Surinaamse jongeren. Wij beschouwen jongerenparticipatie in Suriname als zeer essentieel en onmisbaar voor de wederopbouw van het land. Een proactieve houding, maar ook kritisch(er) nadenken, zelfstandigheid én onafhankelijkheid in het maken van keuzes, zien wij als cruciaal binnen goede jongerenparticipatie.

Jongeren hebben een stem, jongeren hebben een visie. Echter, door gebrek aan gezonde en inspirerende voorbeeldfiguren en door de gedachte niet mee te tellen of niet serieus genomen te worden, word het doek veel te snel in de ring en talent te snel overboord gegooid. Verbeterde levensomstandigheden zijn afhankelijk van actieve participatie, van het laten horen van de eigen stem.
Laten wij inzichten, opgedaan in 2018, als vruchtbare grond bieden aan het jaar 2019 en Suriname díe groei en bloei brengen die het verdient.

Onafhankelijkheid Suriname: belang van binding met Nederland

Op deze bijzondere dag, 25 november, staat de Surinaamse gemeenschap stil bij hetgeen zich jaren geleden heeft voltrokken: Suriname werd, na circa driehonderd jaar een kolonie van Nederland te zijn geweest, een vrij land en heette voortaan “Republiek Suriname”. Op 25 november 1975 werd de statutaire band met Nederland definitief verbroken. Inmiddels is Suriname alweer drieënveertig jaar onafhankelijk.

De band tussen Suriname en Nederland werd de jaren na de onafhankelijkheid steeds slechter. De spanning tussen de twee landen nam toe en van een serieuze verhouding was nauwelijks nog sprake. Pas in 1991 werd ontwikkelingshulp vanuit Nederland ingezet, maar de hulp aan Suriname werd herhaaldelijk gestaakt door politieke ontwikkelingen in Suriname. In 2012 werd er door het Surinaamse parlement een amnestiewet aangenomen die voor veel controversies zorgde. Deze wet maakte dat verdachten van de omstreden decembermoorden niet langer strafrechtelijk vervolgd konden worden. Nederland reageerde fel op de aangenomen amnestiewet en beëindigde terstond álle betalingen voor ontwikkelingshulp aan Suriname.

De invloed van Nederland is echter niet weg te denken uit Suriname. Suriname heeft op eigen beurt eveneens een afdruk binnen de Nederlandse geschiedenis achtergelaten. Beide landen hebben enorme binding met elkaar, ondanks de thans ‘teruggetrokken houding’ van de Nederlandse regering. Vanuit historisch perspectief is de neiging groot te zeggen dat een constructieve voortzetting van het contact tussen beide landen, hun relatie met elkaar naar een hoger niveau kan tillen.

Een onmisbare factor binnen de binding tussen beide landen heeft betrekking op de diasporagemeenschap in Nederland. De diasporagemeenschap heeft ongekende waarde voor Suriname. Op onder andere sociaal, economisch, cultureel en educatief vlak heeft de input van de diasporagemeenschap niet slechts de status van ‘wenselijk’, maar veeleer de status van ‘noodzakelijk’ verworven. Met een torenhoge staatsschuld staat Suriname er niet al te best voor. Betrekkingen worden aangegaan met diverse landen op de wereld, maar Nederland wordt actief vermeden. Met Nederland bestaat er al eeuwen een sterke binding. Heilzamer en raadzamer is dit contact te herstellen.

Voorts spelen toerisme, handel, ondernemerschap en investeringen op grote schaal ook een enorme rol. Of we het nu willen of niet: er is sprake van nauwe verwevenheid tussen Nederland en Suriname. Politiek gezien zijn echter kwesties die vermeden in plaats van constructief uitgewerkt en opgelost worden. Vasthouden aan negatieve overtuigingen gerelateerd aan de geschiedenis die de landen delen, draagt bij aan de instandhouding van de verstoorde relatie.

Wat in de Surinaamse volksmond “Hollandse bemoeizucht” genoemd wordt, kan duiden op de mogelijke aanwezigheid van een knagend collectief schuldbesef over een niet al te succesvolle dekolonisatie. Laten wij bruggen slaan en de band tussen Nederland en Suriname nieuw leven inblazen. Goede communicatie is essentieel en beide landen kunnen, op geheel nieuwe voet, veel voor elkaar betekenen. Juist in deze tijden is vriendschap onmisbaar. Een open houding begint met het besef dat niet éénieder bestempeld hoeft te worden als zijnde “vijand”.